منابع محلی می‌گویند این سیلاب‌ها طی دو روز گذشته جاری شده و ده‌ها خانه مسکونی را در روستاهای بندر بالا (شامل دره ئی شهرستان، غارک، شیبر، دهن بیدگ، کدالک، مادیان زائیده، عسلی، برغس و جوی میرهزار) ویران کرده و مردم را بی‌خانمان کرده است.

بیش از سه سال از فرمان رهبری طالبان در قبال بسته شدن درب مکاتب بر روی دختران دانش آموز صنوف 7 الی 12 می‌گذرد؛ دختران که می‌رفتند وارد دانشگاه‌ها شوند، برای ورود به آن وارد صنف‌های آمادگی شده و مراحل جدید از زندگی تحصیلی خویش را شروع کنند، یک شبه با فرمانی مواجه شدند که […]

سازمان جهانی غذا گفت، حداقل 2000 خانه ویران شده و بازماندگان بدون خانه، زمین و منبع امرار معاش باقی مانده اند. برنامه جهانی غذا گفت که بیشتر بغلان “با موترهای کمک رسان غیرقابل دسترس است” و افزود که برای رساندن غذا به بازماندگان به هر جایگزینی که فکر می کند متوسل می شود. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد روز یکشنبه با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که با قربانیان این حادثه ابراز همدردی کرده و افزود که سازمان جهانی و آژانس‌های امدادی برای کمک با دولت تحت کنترل طالبان همکاری می‌کنند.

همزمان با اعمال محدودیت‌ها از سوی طالبان، زنان با خشونت گسترده خانوادگی نیز مواجه‌اند. از سوی دیگر فضای خفقان‌آور زنان را به طور بی‌پیشینه در معرض بحران سلامت روان قرار داده است. دیده‌بان حقوق بشر و سایر نهادهای مدافع سیاست ایالات متحده آمریکا از خشونت مبتنی بر جنسیت اظهار نگرانی کرده‌اند.

هرات بسیار دست‌به‌دست شد و جنگ‌های بین قاجاریه و خاندان بارکزائی و صدوزایی اتفاق افتاد و طبیعتاً هرات نتوانست خیلی نفس بکشد ولی بازهم می‌توانیم بگوییم که ریشه‌های خشک نشده‌ای از ادبیات تیموریان همچنان در این شهر بود و این‌ها پس‌از یک دوره نسبتاً آرامش و رفاهی که در شهر پدید آمد، به‌خصوص مثلاً در دوره امان‌الله‌خان به بعد، ما مشاهده می‌کنیم که همه کشور دچار آشوب می‌شود ولی هرات به‌دلیل حکومت عبدالرحیم‌خان، نایب‌السالار که در آن‌جا حکومتی نیمه‌مستقل فراهم می‌کند، مقداری آرامش دارد. نایب‌سالار هم فردی است فرهنگی و دایی و پدر خانم استاد خلیل‌الله خلیلی است. او، خلیلی جوان را در کنف حمایت خودش می‌گیرد و جالب است که استاد خلیل‌الله خلیلی کتاب «آثار هرات» را در هرات می‌نویسد. شاعری که اصلاً از مناطق شرقی افغانستان است و کتاب «آثار هرات» را در حدود ۲۴-۲۳ سالگی نوشته است. به‌هرحال، این دوره طبیعتاً ادامه پیدا می‌کند و خیلی‌از شاعران و نویسندگان بزرگ هرات متعلق به این عصر و دوره هستند.

هرات، به عنوان یکی از مهم ترین شهرهای حوزه تمدنی فارسی‌زبان، همواره در طول تاریخ نقشی کلیدی در تحولات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی منطقه داشته است. این شهر با سابقه‌ی دیرینه در زمینه‌های مختلف، از جمله شعر و ادب، هنر و معماری، و علوم و فلسفه، همواره به عنوان گوهری درخشان در میان شهرهای جهان شناخته شده است.

یادداشت: نشریه نیمروز به همکاری انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان در اقدامی ارزشمند، شماره‌ی اخیر ویژه نامه‌ خود را به شهر تاریخی هرات اختصاص داده است. این ویژه نامه شامل مجموعه‌ای از مقالات، گفتگوها و یادداشت ها از اساتید، پژوهشگران و نویسندگان برجسته است که به بررسی ابعاد مختلف هرات، از جمله تاریخ، فرهنگ، سیاست، و جامعه شناسی این شهر می‌پردازد. برای دانلود نسخه‌ی الکترونیک، این لینک را دریابید.

محدودیت‌های زنان و دختران: زنان و دختران با محدودیت‌های شدید در زمینه تحرک، آموزش و اشتغال مواجه هستند. هم‌چنان گزارش‌های تکان‌دهنده‌ی در رابطه به تجاوز به زنان در زندان‌های این گروه مستند شده‌اند.

پس از یک وقفه‌ی طولانی، برنامه محکِ رادیو نوروز، دوباره نشر می‌گردد. در خلای یک نظام سیاسی مشروع و برنامه نظام‌مند فرهنگی-دولتی، انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان، بار دیگر برنامه‌‌ی محک را از دریچه‌ی کانال رادیو نوروز، به نشر می‌رساند. چنان‌که از نام رادیو نوروز پیداست، این رادیو مردمان و جمعیت‌های مختلف را از ایران تا […]

دمی با نوروز در دو فرکرد/فصل آرَسته شده‌است: در فرکرد نخست به تاریخ‌چۀ پیدایش جشن نوروز، نمادهای تاریخی آن، گسترۀ گیتایی/جغرافیایی نوروز و پیام‌ها و آیین‌های آن پرداخته‌ام. و در فرکرد دوم به جشن‌های دیگر آریایی که با نوروز پی‌وند ناگسستنی پیدا کرده‌اند، روشنی انداخته شده‌است.

جو بایدن گفته است: «ما سفره هفت‌سین خود را در کاخ سفید تزئین کرده‌ایم. همان‌طور که شروع بهار را جشن می‌گیریم، به جوامع مهاجر متنوع در سراسر کشور خود که سنت‌های قدیمی را برای روایت داستان مداوم امریکا دوباره تطبیق داده‌اند، احترام می‌گذاریم. نوروز جشنی است که «روح ملی» ما را منعکس می‌کند و به ما یادآوری می‌شود که امید در پیش است.»

نوروز در افغانستان از دیرزمان به‌عنوان اولین روز از سال جدید جشن گرفته می‌شود. جشن نوروز در دورهٔ غزنویان در غزنه، دورهٔ تیموریان در هرات، دورهٔ سامانیان در بلخ و بخارا با سفره و هفت‌میوه و شربت تجلیل می‌شده است. نوروز در باور و فرهنگ مردم افغانستان، ریشهٔ عمیقی دارد.