

انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان و رادیو نوروز، به روز یکشنبه – ۳ حمل ۱۴۰۴ خورشیدی – میزبان یک نشست مجازی زیر عنوان «نوروز و سیاست: از مصادره آیینها تا بازپسگیری هویت» بودند. این ویبنار با حضور مؤرخان، استادان دانشگاه، شاعران و کنشگران سیاسی اهل افغانستان، ایران و تاجیکستان، برگزار گردید. گرداننده برنامه را با چند بیتِ صریح، آغاز کرد. بدان قصد که نوروز نه فقط نماد جشن، بل خود پاسخ است، پاسخ به آنانی که از آیین عجم خورده گرفتند و به ستیز با آن برخاستند.
رویدادهای امنیتی روزهای اخیر در مناطق مختلف افغانستان نشان میدهد که کمپین نظامی طالبان علیه داعش موفق نبوده است. این کمپین نتوانسته است فعالیت گروه داعش را متوقف کند. «کولین کلارک» و «جاناتان اسکادرن» کارشناسان شورشگری در مقالهی اخیر شان مبارزهی طالبان علیه داعش را ناکام ارزیابی کرده اند. به باور آنان، روند گذار طالبان […]
طالبان بیشتر از این که به مذاکره علاقهمند باشند دنبال نمایش رسانهای، تبلیغات، خبرسازی و تاثیرگذاری بر افکار عمومی اند.
طالبان در نشست تهران به سیاستمداران افغان گفته بودند که آنان میخواهند زعیم آیندهی دولت افغانستان یک طالب باشد و انتخابات عمومی و رقابتی کنار گذاشته شود.
با صدای نخستین اذان، من و برادرم بیدار میشدیم. نیمهخواب، حنای سرخ و خوشبوی دستانم را نگاه میکردم و لبخند میزدم. آفتاب که طلوع میکرد، لباس نو به تن میکردم، خواهر بزرگم موهایم را میبافت و قیتکهای شاپرکی به آن میزد. صبح زود، همراه پدر به کارته سخی میرفتیم، برای شرکت در مراسم جهنده بالا. گنبدهای آبی، کبوتران سفید و شورنخودهای داغ؛ بهترین تصویرهای نوروزی کودکیام بودند. برادرم عاشق توپهای رنگی بود و من دلباختهی عروسکهای مویزرد. دختران صف میکشیدند تا فروشندگان ماهر، چوریها را بر دستشان بزنند؛ حتی ازدحام جمعیت هم از لذت این مراسم کم نمیکرد.
میلهی گل سرخ، از قدیمیترین و باشکوهترین جشنهای نوروزی افغانستان است که هر سال در شهر مزار شریف برگزار میشود. این جشن که ریشه در تاریخ کهن سرزمین ما دارد، با مراسم برافراشتن «جهندهی سخی» در حرم حضرت علی (ع)، میلیونها نفر را از سراسر کشور و حتی خارج از آن گرد هم میآورد. مردم باور دارند که این پرچم، نماد برکت، خوشیمنی و آغاز سالی پر از صلح و خیر است. هزاران زائر، روزها پیش از نوروز راهی مزار میشوند تا در این آیین حضور داشته باشند.
در افغانستان، نوروز همواره در میانهی کشاکشهای فکری، مذهبی و سیاسی، جایگاه ویژهای داشته است. برخی، این جشن را برخاسته از باورها و فرهنگهای پیش از اسلام میدانند و تلاش کردهاند آن را کمرنگ و فراموششده جلوه دهند؛ با اینحال، نوروز، فراتر از بحثهای دینی و سیاسی، با زندگی مردم گره خورده. آیینی که در دل رنج و سالهای سنگین جنگ، تبعید، و سانسور، باز هم زنده مانده و نسل به نسل، در حافظهی جمعی این سرزمین حفظ شده است.
امسال، در آستانهی چهارمین نوروز در سایهی حاکمیت طالبان، این جشن باستانی و فرهنگی با محدودیتهای گستردهای روبهرو است. طالبان که دیدگاه افراطی به رسوم ملی دارند، برگزاری نوروز را یک مراسم غیرشرعی تلقی میکنند و با آن برخورد خصمانه دارند. آنها با سرکوب و خشونت علیه مردم، دشمنی آشکارشان را با فرهنگ، رسوم ملی و تمدن باستانی این سرزمین به نمایش گذاشتهاند.