بن بست یک رویا؛ ادامه‌ی بسته ماندن دروازه‌های مکاتب دختران

بیش از سه سال از فرمان رهبری طالبان در قبال بسته شدن درب مکاتب بر روی دختران دانش آموز صنوف 7 الی 12 می‌گذرد؛ دختران که می‌رفتند وارد دانشگاه‌ها شوند، برای ورود به آن وارد صنف‌های آمادگی شده و مراحل جدید از زندگی تحصیلی خویش را شروع کنند، یک شبه با فرمانی مواجه شدند که زندگی آنها را، حد اقل در این چند سال، با اختلال مواجه ساخته است. در طی این سه سال مسئولین طالبان بارها از باز شدن دروازه‌های مکاتب دخترانه حرف‌ به میان آورده اند، اما به دلیل آنچه «عدم فراهم بودن شرایط» خوانده می‌شود، تحقق نیافته است. کارشناسان ادامه‌ی روند کنونی عدم باز شدن دروازه‌های مکتب دخترانه را برای آینده‌ی کشور خطرناک ارزیابی نموده و خبر از آینده‌ی توأم با تاریکی را می‌دهند. هر چند این اقدام طالبان با واکنش‌های تند داخلی و جهانی مواجه شد اما نتیجه بخش نبوده است.
اکنون با گذشت بیش از سه سال بیم آن می‌رود تا این موضوع از محراق توجه جهان خارج شده و به فراموشی سپرده شود، فشارهای داخلی و جهانی می‌توانستند و می‌توانند بر این تصمیم طالبان تأثیر بگذارند، اما بحران اقتصادی و مشکلات مرتبط با آن از یک سو و معامله‌های آشکار و پنهان کشورهای جهان با طالبان، فشارهای احتمالی بر طالبان را کاهش داده و روند کنونی بسته بودن دروازه‌های مکاتب ادامه خواهد یافت.
در مورد چه ‌بایستی کرد میتوان به موارد زیادی اشاره کرد، از جمله به درخواست از سران طالبان تا درخواست از جامعه جهانی برای آوردن فشار بیشتر بر طالبان؛ اما به نظر می‌رسد در حال حاضر از همه مهمتر به فراموشی نسپردن این موضوع است. فراموش نکردن موضوع بسته بودن دروازه‌های مکاتب دختران را شاید بتوان بزرگترین مسئولیت جمعی مردم افغانستان در عصر حاضر دانست.