آن‌چه که به «روند صلح افغانستان» معروف شده، معامله‌ای ناقص و مصدوم میان امریکا از یک سو و طالبان و حامیان آن‌ها از جانب دیگر است که به امضای «سازش‌نامه دوحه» انجامید.

قطع رابطه رسمی میان دولت پاکستان و مشاوریت شورای عالی امنیت ملی افغانستان یکی از نشانه‌های مدوام تنش میان دو کشور است. تنشی که دارای ریشه عمیقی است و تا دل تاریخ پاکستان عمق دارد.

آژانس امنیت ملی ایالات متحده از شبکه‌های اطلاعاتی دانمارک برای جاسوسی از مقامات سوئد، نروژ، فرانسه و آلمان از جمله انگلا مرکل استفاده کرده است.

بنا بر این طرح دولت انگلستان به هزاران ترجمان افغان که با ارتش این کشور کار کرده بودند، اجازۀ اقامت در بریتانیا خواهد داد.

اسلام‌آباد روابط خود را با حمدالله محب، مشاور امنیت ملی افغانستان قطع می‌کند. آقای محب در اوایل این ماه در ولایت ننگرهار پاکستان را روسپی‌خانه خوانده بود.

سؤال این نیست که آیا طالبان به جنگ با دولت رو به زوال افغانستان ادامه خواهد داد تا امارات اسلامی خود را بنا نهد یا نه؟ زیرا هیچ تردیدی نیست که آنها خواهند آمد و قدرت را به دست خواهند گرفت.

براساس سندی که رادیو نوروز به آن دسته یافته است، نشان می‌دهد که دولت افغانستان در جریان بیست سال گذشته در مجموع ۱۱۲ میلیارد و ۹۶۵ میلیون و ۳۰۰ هزار افغانی از هفت نهاد‌ بین‌المللی و دو کشور خارجی قرضه دریافت کرده است.

در این نوشته کوشش کرده‌ام این نظم حقوقی که می­تواند مبنای حل منازعه میان جمهوری‌خواهان و طالبان قرار گیرد را نشان دهم

وزارت امور خارجه می‌گوید که منصور احمدخان، سفیر پاکستان در کابل از محمد حنیف اتمر، وزیر خارجۀ کشور خواسته است که به اسلام‌آباد سفر کند.

دولت بایدن در اولین بودجۀ سال مالی 2022 خود، حمایت اقتصادی و اجتماعی از پاکستان را نیز در نظر گرفته است. این حمایت شامل آموزش پرسنل نظامی پاکستان است.

آن مک اندرو، مشاور وزیر دفاع آمریکا و مدیر ارشد مالی این وزارت گفت: «مسلّم است که از افغانستان خارج می‌شویم؛ باید برای حمایت از نیروهای خود در افغانستان اقدامات امنیتی بیشتری اتخاذ کنیم»

ارگ ریاست جمهوری در خبرنامه‌ای می‌گوید که سرمایه‌گذاران چینی خواهان سرمایه‌گذاری 400 میلیون دالری در بخش تولید انرژی برق در افغانستان‌اند.