لباس ملی اوزبیکستان با رنگ‌های روشن و زیبا طراحی است. لباس‌های سنتی آنان نشان دهنده‌ی سنت‌های غنی فرهنگی آنان است.

هم‌زمان با اعلام خبر ثبت هنر مینیاتور، بدون نام وحضور افغانستان به حیث کشور زادگاه این هنر، واکنش‌های گسترده‌ای نیز دراین خصوص چه از سوی مقام های دولتی ونهاد های ذیربط و یا شخصیت های فرهنگی به وجود آمد.

برای شرکت در کنفرانسی بین‌المللی که از سوی «دهلی پالیسی گروپ» درباره‌ی اوضاع افغانستان در اردیبهشت/ثور 1392 برگزار می‌شد، رفته بودم افغانستان.

در فرهنگ مردم آریایی چهار جشن مهم دیده می­‌شود که هر کدام از آن با یکی از عناصر چهارگانه ( آب، آتش، باد و خاک ) ارتباط دارند. متاسفانه برخی از این جشن­‌ها در طول تاریخ به بوتۀ فراموشی سپرده شده ­اند. اما برخی از آن‌ها از قدیم تا کنون میان مردم رایج بوده­ است.

رونمایی نسخه‌ی قزاقستانی کتابم «تاریخ افغانستان» در انستیتوت مطالعات استراتژیک قزاقستان به تاریخ 11 دسامبر سال 2020، یک رویداد بسیار مهم علمی محسوب می‌شود.

ششمین دوره‌ی جشنواره‌ی بین‌المللی زنان هرات ام‌سال در قصر تاریخی دارالامان برگزار شد. برای دوره‌ی ششم جشنواره‌ی بین‌الملی فیلم زنان هرات بیش از سه هزار فیلم از ۱۲۲ کشور جهان رسیده است.

رقص تنها هنری است که از ابتدا پا به پای بشر رشد کرده و در طول تاریخ به شکل­‌های مختلف در فرهنگ هر جامعه ظهور کرده‌­است. کسی نیست در جهان، حتا برای یک‌بار، رقص را تجربه نکرده باشد.

پوشش مردم افغانستان بر اساس موقعیت‌های جغرافیایی مردم این سرزمین تفاوت‌های چشم‌گیری دارد و ترکیب طرح‌های مدرن و سنتی امروزه بازار گرم‌تری را در بین اقشار جامعه تشکیل می‌دهد.

«وای خدایا، یا امام زمان، باچیمه» فریادهای مادر هزاره‌یی که دیگر هرگز قرار نیست دلبندش را ببیند. با هزاران امید و سختی فرزندی تربیت می‌کند، مادر هزاره‌یی که باورمند به تغییر از راه تعلیم است.

رقص از رشته هنرهای نمایشی است و یکی از هنرهای هفتگانه شمرده می‌شود. به خاستگاهِ این هنر نمایشی تا کنون در هیچ یک از متون تاریخی اشاره نشده است.

شمسیه حسنی، یکی از اعضای گروه نقاشی گالری شمامه در کابل بود، بر خلاف بقیه، نقاشی هایش ترکیبی بود، طرحی از یک زن روسری به سر با چشم‌هایی بسته و مژگانی بلند، روی عکس ها، روی تصویرهای قبلی و بالاخره در ظهوهرایی غیر منتظره.

شماری از آگاهان می‌گونید،‌ حکومت‌هایی که در افغانستان شکل گرفته،‌ براساس سهم و اراده مردم افغانستان نبوده،‌ بل از بیرون بر این مردم تحمیل شده است.