هم‌زمان با اعلام خبر ثبت هنر مینیاتور، بدون نام وحضور افغانستان به حیث کشور زادگاه این هنر، واکنش‌های گسترده‌ای نیز دراین خصوص چه از سوی مقام های دولتی ونهاد های ذیربط و یا شخصیت های فرهنگی به وجود آمد. از وزارت اطلاعات وفرهنگ واعلام موضع رسمی دولت افغانستان در قبال عدم حضور افغانستان در میان کشورهای ثبت کننده تا کاربران فضای مجازی وشهروندان افغانستان به این موضوع اعتراض کردند.
البته وجود میراث مشترک میان کشورهای منطقه وبه ویژه کشورهای هم‌زبان به دلایلی به سلسله‌ای از این نا هم‌سویی ها انجامیده است. پیش از این نیز در مورد برخی مشاهیر از جمله مولانا جلال الدین محمد بلخی ویا موارد دیگری مانند دوتار در همین سال‌ها بگو مگوهای زیادی دست کم درفضای مجازی وشبکه‌های اجتماعی به راه افتاد. فرهاد دریا آهنگ‌ساز و آوازخوان معروف یکی از کسانی است که درخصوص ثبت هنر مینیاتور بدون حضور افغانستان اعتراض کرد و وزارت فرهنگ را مسوول وملزم به پیش بردن چنین اموری دانست.
آقای دریا نوشت که افغانستان وبه ویژه وزارت اطلاعات وفرهنگ باید قبل از این که به چنین مسایل واکنش داشته باشد وهمواره واکنشی عمل کند ، می‌بایست خود اقدام به عمل نماید وفعال باشد تا این که منفعلانه واکنش نشان دهند. درعین حال وزارت اطلاعات وفرهنگ دراعلامیه‌ای گفته بود که به این اقدام معترض است ودر نامه‌ای رسمی به سازمان یونسکو مراتب اعتراض دولت افغانستان را اعلام داشته است. در اعلامیه‌ی وزارت فرهنگ افغانستان همچنان آمده است که سازمان یونسکو همچنان به این وزارت اطمینان داده است که اسناد متذکره برای ادعای افغانستان براساس قوانین این سازمان بررسی و دراین خصوص اقدام صورت می‌گیرد.
وزارت اطلاعات وفرهنگ همچنان اطمینان داده است که اسناد متذکره آماده وبه دسترس سازمان یونسکو قرار خواهد گرفت. اما در هرات منحیث یکی از مهم ترین شهر های “شاهد” میراث مشترک واکنش‌های بیشتری وجود داشت . پیش از نیز قرار بود مناره‌های مصلی هرات به عنوان میراث فرهنگی جهان ثبت سازمان یونسکو شود. درعین حال موضوعاتی مانند ثبت دوتار هراتی و اکنون مینیاتور از سویی به تشدید اعتراض انجامیده واز سویی بنا بر عدم موفقیت وزارت اطلاعات وفرهنگ درموارد قبلی موجب کم باوری آنان شده است. فرهنگ‌سرای بهره یکی از نهاد هایی بود که دراین خصوص واکنش نشان داد.
ولی شاه بهره نویسنده وپژوهش‌گر ومسوول این فرهنگسرا درهرات به رادیو نوروز می گوید که تلاش های سه کشور دیگر دراین خصوص قابل ارج است اما به دلیل کارو زیست استاد کمال الدین بهزاد و” مکتب هرات” تقاضای ما این است که این هنر به نام هرات ثبت شود وکشورهای دارای میراث مشترک بدون حضور افغانستان اقدام به ثبت این هنر بنام کشورهای خود نباید می کردند واکنون باید این سازمان به خواست افغانستان تمکین نماید. روح الامین امینی مسوول انتشارات «آن» نیز درگفتگو با رادیو نوروز می گوید که فرهنگیان ایران که بیش از همه براین اشتراکات ومیراث معنوی واقف اند، می بایست درجهت وصل کردن این ملت‌ها به هم بیشتر به اصطلاح صدا بلند نمایند. به باور او خود اهل فرهنگ این کشورها حتا بیش و پیش از دولت‌ها ونهادهای مربوطه دولتی می‌توانند این میراث مشترک ومعنوی را دست‌مایه‌ی وصل ملت های خود بدانند و بسازند.
با این همه بنا برآنچه وزارت اطلاعات وفرهنگ به جامعه فرهنگی وعده داده است می بایست منتظر بود تا مطابق میعاد مشخص شده‌ی سازمان یونسکو ، این وزارت بتواند اسناد ومدارک لازمه را برای ارایه ودفاع دراین سازمان به عنوان یک موضوع مهم ملی به پیش ببرد تا مانند دیگر موارد با خلای عمل‌کرد درجهت حفظ اشتراکات ومیراث مشترک فرهنگی مواجه نشویم. عمل‌کرد وزارت اطلاعات وفرهنگ ثابت خواهد کرد که خواستگاه هنر مینیاتور به جایگاه خود می رسد ویاخیر؟!
