دوازده سال است که یک حلقه مثنوی خوانی درهرات وجود دارد ، جمع اضدادی که صلح کل مولانا آن هارا به هم متصل ساخته است، جمع متکثر ومتنوعی که به گفته سرحلقه‌ی این جمع هیچ ترتیب وآدابی درگزینش اعضای آن وجود ندارد، هرکس دلی دارد وخواهان شنیدن کلمات مولانا وتفسیر وتعابیر آن است، بی هیچ اذنی اجازه وارد شدن دارد،جمعی که توانسته این همه سال دوام بیاورد وبرخلاف دیگر جمع آمدن های ادبی مستمر برگزار شده و بی هیچ مزد ومنتی راه خودرا رفته است. بی آنکه ادعایی دراین زمینه داشته باشد ، درمیانه بازار هرات وبه هنگام خرید وفروش کالا ، به بیع و شرای چارسوی عشق پرداخته است.
غلام احمد خود جو سبحانی درصدر این حلقه مثنوی خوانی قرار دارد ودر طول این همه سال مدرس ومفسر این کتاب معتبر مولانا بوده است، آقای خود جو درگفتگو با رادیو نوروز اما می گوید با شیوع ویروس کرونا این حلقه موقتا متوقف گردیده است. شاید در طی مسیر این حلقه خود جوش و گوشه نشین موانعی بسیار قاطعی فرا راه شان قرار گرفته است ولی هیچ یکی از موانع، مانع دوام این جمع نگردیده است،به جز کرونا که عجب سلسله ها برهم زد.
غلام احمد خودجو سبحانی سرحلقه این جمع، مثنوی معنوی مولوی را بی روی وریا، از مغازه خود بیرون کرده وبه مغازه های دیگر وشهروندان دیگر ومولانا جویان ومعرفت جویاندی دیگری رسانده است. مغازه داران، کسبه کاران مختلف، درس خوانده ها، درس ناخوانده ها وافراد مختلف واز طیف های رنگارنگ جامعه، جذب این حلقه شده اند . برخی از اعضای این حلقه در طول این دوازده سال پایدار مانده اند وبرخی در این مسیر همراه شده اند.
این حلقه نمونه متفاوتی از پرداخت به شعر مولاناست که درمیانه بازار هرات دوازده سال عمر داشته است. ابتدا جمعی از اهل بازار هرات درحلقه مثنوی خوانی کوچک آقای خودجو اشتراک کردند وسپس پزشک حاذقی بخشی از درمانگاه خودرا برای این حلقه اختصاص داد وخود نیز یکی از اشتراک کننده گان پایدار این جمع شد.سلسله ای که درآن به قول آقای خود جو هیچ تراز ترازوی برای اشتراک افراد نیست. از کسانی که تعمقی ویژه در شعر واندیشه مولانا دارند، تا پزشکان واهل بازار وهرکسی از ظن خود یار این مجلس معنوی می شود. این نشست ها که به تدریس واختتام دوره های مثنوی انجامیده است به دور از رسانه وچشم ها وچشم اندازهای شبکه های مجازی برگزار می شود وحتا اهل ادبیات ونهاد ها وشخصیت هایی که عملا به حوزه ادبیات وعرفان می پردازند، یا از وجود چنین همایش بی ریا ودرعین حال موثر وآگاهانه ای بی خبر اند ویا اینکه خبر برپایی این حلقه ممکن است در میان اهل ادبیات شنیده شده باشد، ولی اهل ادبیات بدان معنا دراین گرد هم آیی حضور نداشته اند.
همان گونه که مجلس واعضای مجلس مثنوی استثنا اند وگاه حتا مولاناشناسانی به قول آقای خود جو از آلمان ،امریکا،ایران، وسایر کشور ها نیز دراین جمع حضور به هم رسانده اند، صدر مجلس نیز کسی نشسته است که شخصیتی کاملا استثنایی است. درطول بیش از سه دهه مطالعه وتعمق ویژه ای درعرفان،ادبیات وسینمای جهان و… داشته است.با ادبیات کلاسیک ، سینما وموسیقی غرب آشناست، درادبیات کلاسیک فارسی تبحری ویژه دارد ولی با وجود همراهی با اهالی ادبیات دراین سال کمتر نوشته است واگر نوشته کمتر منتشر کرده است.
وقتی درمورد اثری صحبت می کند، آن را با نسخه ها ،چاپ ها وناشران متفاوتی خوانده است. درمورد شروح مثنوی ودرکل مولانا از تمامی آثار مربوط را به کرات خوانده است. به همین ترتیب آثار مولانا شناسان ومستشرقینی که دراین حوزه کار کرده اند. حال اما کرونا این سلسله را برهم زده است ولی تعمق درمولانا وجاذبه های شعر واندیشه او چیزی نیست که با وجودی که سرما سخت سوزان است از دل ودنیا آقای خود جو وهم حلقه های شان دور شود.
نه کرونا ونه زمستانی که به اکراه آوری دست از بغل بیرون ونه هیچ سختی دیگری زندگی این عطش را درآن ها کاهش نداده ونقطه مهم این است که آن ها می گویند مولانا دقیقا برای همین دشواری های، ناآرامی های دل وروان وآشفتگی انسان نسخه دارد و درمان جان انسان وآلام درونی او بدین دارو احتیاج بیشتری دارد که به قول خداوندگار بلخ:
جز خلوت عشق نیست درمان/رنج باریک اندهان را