دولت و طالبان به میانجی نیاز دارند: مرور روزنامه‌های افغانستان

روزنامه‌های امروز کابل عمدتا به جنگ و پیشروی طالبان و گفتگوهای صلح با این گروه پرداخته‌اند.

روزنامه هشت صبح سرمقاله خود را با این تیتر آغاز کرده است «دولت و طالبان برای صلح به میانجی نیاز دارند.» سرمقاله نویس هشت صبح در ادامه می‌نویسد که اعضای هیأت مذاکره‌کننده طالبان مدعی هستند که آن‌ها یک پیشنهاد را چهار ماه پیش از طریق خلیل‌زاد به غنی و عبدالله سپرده بودند. طبق آنچه شهاب‌الدین دلاور، عضو هیأت مذاکره‌کننده طالبان در سفرش به مسکو بیان کرد، نکات مهم این پیشنهاد شامل رهایی زندانیان، لغو تحریم‌ها، خودداری طالبان از حمله به مراکز ولایت‌ها و مراکز بزرگ نظامی می‌شد.

سرمقاله نویس نگاشته، طالبان ادعا می‌کند که این پیشنهادشان از سوی دولت افغانستان پاسخ داده نشده است.

سرمقاله نویس هشت صبح باور دارد، «با توجه به این‌که جزئیات پیشنهاد تازه طالبان و هم‌چنان پیش‌شرط‌های این گروه در چارچوب این پیشنهاد روشن نیست، نمی‌توان از آن یک تصویر مثبت ارایه کرد»

در پایان این سرمقاله آمده است که اگر همسایه‌های افغانستان و همین‌طور قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای و جهانی به نقش تماشاگر وضعیت اکتفا کنند و با بی‌طرفی کامل برای آوردن صلح در افغانستان همکاری نکنند، بعید است که جنگ در این کشور پایان یابد.

روزنامه اطلاعات روز در سرمقاله خود نوشته است که در محافل و مجالس سیاسی، پشت تریبون‌ کنفرانس‌های رسانه‌‎‌ای، متن اعلامیه‌های مطبوعاتی، مصاحبه با رسانه‌ها و هرجایی غیر از جبهات جنگ، نمایش صلح‌خواهی، قطع جنگ و ضرورت گفت‌وگو برای دستیابی به توافق سیاسی اجرا می‌شود.

در ادامه این سرمقاله آمده است: «برخلاف سخنان و مواضع اتوکشیده در کنفرانس‌های مطبوعاتی و اعلامیه‌های رسانه‌ای، میادین و جبهات جنگ اما در خون غرق است. سراسر کشور در تلاطم رگبار و گلوله فرو رفته است.»

سرمقاله نویس اطلاعات روز نوشته که آن‌چه عملا در زمین و میدان جریان دارد، عطش سیری‌ناپذیر برای خون‌ریزی است. هرروز، در ده‌ها و صدها نقطه‌ی کشور، ده‌ها هزار گلوله، سینه‌ی آسمان و زمین و نظامیان و جنگ‌جویان را می‌شکافد.

اطلاعات روز سرمقاله خود را با این نکته به پایان رسانده که «مردم افغانستان شامل همه‌ی طیف‌ها و گروه‌ها، در زمانه‌ای که آسمان آشتی از باروت جنگ تار شده است، نباید در دام هیجان‌های تبلیغاتی و سیاسی که طرف‌های جنگ پهن کرده‌اند، اسیر شوند. این جنون باید مهار شود. همان‌طور که در محافل و مجالس سیاسی و رسانه‌ای، از ضرورت صلح و مذاکره سخن می‌گویید، در میادین و جبهات جنگ نیز، تفنگ‌ها و توپ‌ها را گل بگیرید.»

روزنامه افغانستان یکی دیگر از روزنامه‌های چاپ کابل سرمقاله خود را این‌گونه تیتر زده است: « قدرت‌های منطقه‌ای و تاخت‌وتاز بر پیکر زخمی افغانستان»:

سرمقاله نویس این روزنامه می‌نویسد که در روزهای گذشته و در سلسه تحرکات پس از خروج ایالات متحده از افغانستان تحولات جدیدی در ماحول قضیه افغانستان رخ داده است که نشان‌دهنده تغییرات اساسی در سیاست‌های منطقه‌ای است. ایران در کنفرانس تهران که با حضور نمایندگانی از گروه طالبان و دولت افغانستان برگزار شد به نحوی اقتدار منطقه‌ای و تاثیرگذاری خود را به نمایش گذاشت.

سرمقاله نویس همچنین نوشته که «همزمان با همین کنفرانس گروه طالبان شهر مرزی اسلام قلعه را در مرز ایران به تصرف خود درآورد و در حین مانور طالبان در نقطه صفر مرزی افغانستان و ایران طالبان به پرچم افغانستان اهانت کردند و سربازان ایرانی کف زدند»

در ادامه این سرمقاله آمده است که همزمان با تلاش‌های بی‌سابقه تهران در حمایت از طالبان و تلاش برای به دست گرفتن ابتکار، روسیه نیز از یک هیات بلندپایه طالبان در حال پذیرایی است و تلاش می‌ورزد تا چهره جدیدی از این گروه تروریستی به نمایش بگذارد. طالبان احتمالا با مشوره روسیه از خود یک چهره حق به جانب به نمایش گذاشته است و سخنان ملا دلاور حتی برخی از رسانه‌های غربی را که مدتی است به نحو آشکار از طالبان حمایت می‌کنند جلب کرده است.

در پایان این سرمقاله آمده است که از لحاظ قواعد بین المللی مداخله در امور کشورها ممنوع است و دولت افغانستان علی‌رغم این که در یک دام گرفتار آمده است باید از نگاه دیپلماتیک فعال تر شود و اجازه ندهد که کشورهای مختلف بر این پیکر زخمی تاخت و تاز جدید راه بیندازند.