وزارت اطلاعات و فرهنگ در همکاری با اتحادیۀ هنرمندان بیرونمرزی دیروز سه شنبه هشتم / میزان سال 1399 هجری خورشیدی به میرمفتون آواز خوان بدخشانی لقب استادی اهدا کرد، قبل ازمیر مفتون در حوزۀ موسیقی محلی کشور در سال 1344 هجری خورشیدی وزارت اطلاعات و کلتور وقت برای دُرَی لوگری یکی دیگر از خوانندههای محلی از سبک موسیقی لوگری رسماً لقب استادی اهدا کرده بود.
در موسیقی افغانستان معمولا لقب استادی برای خوانندههای کلاسیک در حوزهۀ موسیقی سبکِ غزل از سوی وزارت اطلاعات و فرهنگ داده میشود. ولی در سبکهای دیگرموسیقی این دومین باراست که برای یک هنرمند محلی این لقب از سوی دولت رسماً داده میشود. اهدای لقب استادی در موسیقی افغانستان بیشتر رویکرد سنتی دارد تا اکادمیک، یگانه کسی که تا کنون در موسیقی افغانستان کماکان معیارهای اکادمیک اخذ این لقب را داشته است، استاد محمد حسین سرآهنگ است. در کشورهای دیگر و حتا کشورهای همسایه معیارهای مشخص برای کسب لقب استادی از سوی یک مرجع معتبر دولتی وجود دارد و کسی که حد اقل این معیارها را داشته باشد، نامزد این لقب میشود. نامزد درجهی استادی باید موفق به اخذ دیپلوم از یکی از دانشگاههای معتبر در داخل و یا خارج از کشورش شده باشد. آثارنامزد استادی باید از جانب سایر هنرمندان و استادانی که در رشتۀ متذکره مطالعات دقیق دارند و صاحب نظر و صلاحیت اند و به حیث اهل خبره قضاوت کرده میتوانند ارزیابی شود.
دولت افغانستان در سال ۱۳۹۶ به وحید قاسمی و در سال ۱۳۹۸ به شریف غزل که هر دو از هنرمندان کلاسیک کشور هستند لقب استادی داد.
داشتنِ صدای محلی در موسیقی فولکلور یکی از ویژهگی های است که باید یک خوانندۀ محلی داشته باشد و میرمفتون این ویژهگی را در موسیقی محلی بدخشی دارد، او هنوز کودک بود که صدایش در میان اهالی «بازگیر» بدخشان در اشکاشکم پیچید و نامش سر زبانها شد. اهالی روستا او را با نام مهری میشناختند. او در آوان کودکی صدایش را با دمبورۀ بدخشی به گوش مردم رساند و تا این دم که به لقب استادی رسیده با همین ساز محلی مینوازد و میخواند. در اکثرِ رسانههای افغانستان، صدا و سیمای او نشرمیشود. او در گفتگویی که با وبسایت بی بی سی فارسی در سال ۱۳۹۸ انجام داد از حضورش در اروپا به خاطر دریافت جایزه بینالمللی «پرنس کلاوس» که یکی از جوایز معتبر سلطنتی هلند است گفت. او در این سفر در شهرهای آرنم و پاریس کُنسرت اجرا کرده و با استقبال بی سابقه روبرو شده بود. یکی از دلایل دریافتِ لقب استادی هم شاید همین سفر و دریافت جایزه معتبر بینالمللی «پرنس کلاوس» باشد.
میرمفتون دو سال متواتر یکی از داوران برنامۀ پربینندۀ استعداد یابی ستارهۀ افغان در تلویزیون طلوع بود او با حضورش دراین برنامه و سایر برنامههای دیگر تلویزیونی در کابل یکبار دیگر توجهِ علاقهمندان موسیقی را به موسیقی بدخشی جلب کرد. دقیقاً در دهههای پنجاه و شصتِ خورشیدی اجرا های بازگل بدخشی هم در رادیو و تلویزیون افغانستان این کار را کرده بود که تعدادی از خوانندههای موسیقی پاپ آثار او را در فورمهای جدید بازخوانی میکردند/میکنند. سبک موسیقی بدخشی یکی از سبکهای موسیقی محلی در کشور است که اصالت آن تا هنوز حفظ شده و هنوزهم با سازهای اصیلی که دراین سبک رایج است اجرا میشود سازهایی که درین سبک به کار میرود سازهایی چون دمبوره، غیچک، زنگ و زیر بغلی هستند و در اکثرِ اجراهای میرمفتون این سازها به کار رفته است.
اگرچه میرمفتون تمامی معیارهای کسبِ استادی در موسیقی را ندارد ولی یکی از خوانندههایی است که تا هنوز تلاش کرده نواهای گمشدۀ موسیقی بدخشی را تا کابل و از کابل تا بیرون از مرز ببرد و به گوشهای زیادی آشنا کند که متاسفانه این کار از سوی خوانندههای دیگر محلی در حوزههای مختلف موسیقی محلی صورت نگرفته است. پس از مرگِ استاد دُرَی لوگری و بیلتون موسیقی، لوگری که یکی از سُچهترین موسیقیهای محلی در کشور بود به فراموشی سپرده شد. راهی را که اینها رفته بودند بی رهرو ماند ولی مسیری را که میرافگن و آدینه پیموده بودند تا اینجا رسید تا بلندترین مقام در موسیقی.