ماریا بشیر از بانوان فعال سیاسی است، او در زمینهی برابری زنان تلاشهای گستردهای داشته است و در سال 2011 در فهرست صد زن اثرگذار جهان در امریکا قرار گرفت. بانو بشیر ریییس دادستانی هرات بود و در فعالیتهای سیاسی و حقوقی به ویژه در امور مربوط به زنان نقش دارد. او در گفتگویی با رادیو نوروز میگوید زمان آن فرا رسیده است تا جایگاه زنان همزمان با دورنمای صلح دوحه و آیندهی کشور در زمینهی سیاسی فراتر از حدود معمول حقوق زنان تثبیت شود. او فهرست زنانی را که در میز مذاکره نشسته اند نا کافی و نا تکمیل میداند و اضافه میکند که برای تعیین فهرست زنان و یا خواستهای آنان در میز گفتگو با طالبان در سطح زونها و ولایت مشورهای صورت نگرفته است، تا صدایی واحد، اثر گذار و هماهنگ از خواستها، نیازها و چالشهای زنان ارایه شده و از آن دفاع صورت بگیرد.
بانو بشیر دربارهی نقش زنان در بیست سال اخیر و در نظام پساطالبان میگوید که وقتی افغانستان شاهد تحولات ناخوشایندی شد، تعدادی از کشورهای بزرگ جهان آمدند در افغانستان و به خاطر آوردن دموکراسی، سرمایهگذاری کردند اما با آن هم دموکراسی به معنی واقعی آن در افغانستان تحقق نیافت، تا زنان بیشتر بتوانند با آرامش خاطر وارد سیاست یا دیگر حوزهها شوند و به همین دلیل حضور و ورود زنان درعرصهی سیاست ناکافی وکماثر بوده است.
از دیدگاه خانم بشیر: «دموکراسی یک نقش نمادین را در کشور مان دارد و تا حال زنان درجایگاهی که قرار دارند؛ به دلیل تلاشها و ایستادهگی های خودشان بوده، چون کسی نخواسته برای زنان به شکل بنیادین کاری انجام بدهد.»
خانم ماریا بشیر از نقش زنان در تصمیمگیری در سیاست کشور میگوید که هیات مذاکرات صلح در افغانستان اول از نگاه کمیت تعداد زنان در این گفتگوها فقط چهارنفر است که نقش این خانمها را نمادین نشان میدهد. وی همچنان میگوید که خواست همهی زنانی که میخواهند در عرصهی سیاست کار کنند یا کار میکنند؛ تأمین عدالت و برابری است.
دراین گفتگو همچنان به روند صلح دوحه و دورنمای موفقیت این روند و آیندهی ارزشهای دمکراتیک و حقوق شهروندی پرداخته شد. او صلح را خواست همهی شهروندان افغانستان عنوان میکند و میافزاید که به ویژه زنان بیش از دیگر اقشار خواستار تامین صلح و موفقیت روند صلحی اند. از نظر ماریا بیشتر کشورهای قدرتمند جهان بیشتر دیگر بازیگران میتوانند در آوردن صلح در افغانستان موثر باشند.