استاد عبدالغفور برشنا را برخی از هنرشناسان و محققین « ستاره‌یی در هفت آسمان هنر» خوانده اند. او هنرمند چند بُعدی و خلاق بود و در موسیقی معاصر کشور اهمیت فراوانی دارد، چون آثارش از جملۀ آثار ماندگار و جاویدانۀ کشور ماست که حتا در بیرون از کشور نیز بازخوانی شده است. او شاعر، داستان‌نویس، مترجم، نمایش‌نامه‌نویس، ترانه‌سُرا، نقاش و آهنگ‌ساز مطرحی است که در هر یک از این ابعاد هنری در زنده‌گی‌اش جایگاه برجسته و قابل توجهی دارد.
استاد عبدالغفور برشنا در همان آوان کودکی که برادر بزرگش نزد استاد نوروز برادر استاد قربان‌علی موسیقی می‌آموخت غیر مستقیم اساسات موسیقی را از جریان تمرینات آن‌ها می‌آموخت و نزد خود یادداشت و تمرین می‌کرد و این آغاز رو آوردن او به موسیقی بود تا این که رسماً نزد استاد نوروز به شاگردی نشست ولی سبک کاری او در موسیقی شیوۀ قاسمی است. در نقاشی او از شیوۀ مکتب میمنه‌گی پیروی می‌کرد. او نقاشی را نزد استاد غلام محمد میمنه‌گی آموخته بود.
او در سال ۱۳۰۱ هجری خورشیدی برای تحصیلات عالی در رشتۀ طب از سوی دولت به آلمان فرستاده شد ولی علاقه‌یی به این رشته نداشت و ازین رو از دولت تقاضا نمود زمینۀ تحصیل در رشته نقاشی را برای او مهیا سازد، ولی دولت تحصیل در رشتۀ نقاشی را به نفع کشور نمی‌دانست و به این خاطر به تقاضای او جواب رد داد. او در همین مورد در مصاحبه‌‌یی که با داوود فارانی دارد می‌گوید: « من قبل از سفر به آلمان به سرمفتش صدراعظم هاشم خان گفتم که ممکن است یک داکتر شوم اما داکتر بد، اما ممکن است یک نقاش شوم اما نقاش خوب، او در جوابم گفت که امروز در افغانستان، نقاشی به درد ما نمی‌خورد»
او پس از پایان تحصیل در سال ۱۳۱۵ هجری خورشیدی از آلمان به افغانستان بازگشت و در سمت‌های مختلف دولتی ایفای وظیفه نمود، مدتی را در مکتب صنایع معلم شد و بعدها مدیر لیسۀ نجات شد و بعد از آن هم به عنوان مدیر مکتب صنایع،آمر نشرات رادیو کابل و مشاور وزارت معارف ایفای وظیفه کرد. ولی آن‌چه از این سمت‌ها بر زنده‌گی او تاثیر گذاشت، آمریت نشرات رادیو کابل بود.
دو کار مهم و ارزنده که او از آدرس رادیو کابل انجام داد، یکی تشویق و حمایت او از هنرمندان جوانی بود که به شکل آماتور و بیرون از خرابات به موسیقی رو آورده و به خواننده‌گی پرداخته بودند و دیگری حمایت گستردۀ او از خواننده‌گان زن در رادیو بود، اکثر خواننده‌گان زنی که توسط استاد عبدالغفور برشنا حمایت شدند از هنرمندان پیش‌کسوت موسیقی زن در افغانستان اند. او در کنار این مهم، از کسانی چون استاد جلیل زلاند، استاد حفیظ الله خیال، داکتر صادق فطرت ناشناس، پرانات و یک تعداد دیگر حمایت و پشتیبانی کرد که تعدادی از این‌ها با خواندن آهنگ‌هایی از استاد عبدالغفور برشنا به شهرت و محبوبیت رسیدند. آهنگ‌های معروف « ای نگار من» ، »«من لالۀ آزادم»، «ناله به دل شد گره»، «او خانم کجا میری»، «گل از رخت آموخته»، «نه من کفر و نه ایمان می‌پرستم»، «اگر رفتی به مزار باغبان باشی» و ده‌ها آهنگ ماندگار دیگر در موسیقی معاصر کشور ما از ساخته‌های استاد عبدالغفور برشنا است.
یکی دیگر از آثار مانگار او آهنگ معروف « مدتی شد که ترا من ندیدم سر راه » است که این آهنگ را منادی خوانندۀ نام‌آشنای هند در فیلم « وقت » در سال ۱۹۶۵ میلادی در سینمای بالیوود با شعر اردوی « او میری زهره جبین ، تو جی مالوم نهی» خوانده است که این آهنگ بعدها در فیلم‌های دیگر هندی نیز با همین شعر بازخوانی شده است. استاد عبدالغفور برشنا در کنار این همه خدمات ارزنده در موسیقی، افتخارات فراوانی در حوزه‌های دیگری چون نقاشی، تیاتر، ترجمه آفریده است، هفده اثر استاد از حوزۀ نقاشی در نگارستان ملی نگهداری می‌شود و به تعداد دو صد اثر رنگ‌آبی، نوک‌آهنی و سوخته کاری‌های او که همه آثار برجسته و حاصل زحمات او در عرصۀ نقاشی است در نمایش‌گاه‌های آلمان به نمایش گذاشته شده است. اکثر نقاشی‌های صورت شاهان از سلطان محمود غزنوی، احمدشاه ابدالی و تعداد زیادی دیگر از کارهای گرافیکی استاد است. لوگوی شرکت هوایی آریانا افغان نیز از ساخته‌های استاد عبدالغفوز برشنا است که سال‌هاست این لوگو درین شرکت حفظ شده است.