جمیله کریمی تنها بانوی خبرنگار در میان کوه‌پایه‌های ولایت غور، با مشکلات فراوان مصروف اطلاع رسانی و آگاهی‌دهی به هم‌شهریان غوری خود است. این بانو در ولایتی سربلند کرده است که کار به عنوان خبرنگار برای یک مرد خطرناک و به قیمت جان‌اش تمام می‌شود چی برسد به زنان خبرنگار. ولایتی که همواره تیترهای درشت روزنامه‌ها و سرخط رادیو و تلویزون‌های کشور بوده است، از محکمه‌های صحرایی گرفته تا دها خشونت دیگر. اما جمیله کریمی تمام این خطرها را به جان خریده و در این ولایت کار خبرنگاری می‌کند، این بانو از تجربۀ پنج سال خبرنگاری خود در ولایت ناامنی مانند غور قصه‌های تلخ و شیرین دارد.
جمیله کریمی کار در رسانه‌های محلی غور را با مخالفت‌های فامیل، همسایه و دوستان، شروع کرد، به آنان نه گفته و وارد کار سخت خبرنگاری در ولایتی نا امنی مانند غور شده است،او می‌گوید.«اکثریت مردم غور به من به گونه‌ی دیگر می‌بیند، یعنی نباید یک دختر خانم از خانه بیرون شود.» بارها دوستان نزدیک جمیله کریمی به او پیشنهاد داده اند تا کار خبرنگاری را در جامعۀ سنتی مانند ولایت غور رها کرده و دست از این کار بکشد .«به من می‌گفتند، اگر از جانت به سیر آمدی و می‌خواهی بمیری مشکل نیست می‌توانی کار خود را ادامه دهی.»
جمیله کریمی، وقتی شروع به کارخبرنگاری در ولایت غور کرد که هیچ بانویی در آن ولایت شهامت این را به خود نمی‌داد، تا در رسانه‌ها کار کنند. خبرنگار بودن در ولایت غور، برای یک خانم کاری بس دشواری است، این ولایت یکی از عقب‌مانده ترین ولایات کشور است که بعضی از مناطق دور دست آن زیر تسلط گروه‌های مسلح می‌باشد. بانو کریمی تنها بانویی است که در بخش خبر و برنامه‌های سیاسی در غور کار کرده است و کارمی‌کند. پیش از این بانوانی بودند که در غور فقط برنامه‌های اجتماعی را در رسانه‌های آن ولایت پیش می‌بردند؛ اما در بخش خبر و برنامه‌های سیاسی تاکنون در غور کدام بانوی بدون جمیله کریمی فعالیت ندارد.
به گفتۀ خودش زمانی که وی پا در میدان خبرنگاری در غور گذاشت، هیچ بانویی در آن ولایت حتا در برنامه‌های اجتماعی رسانه‌ها، بخاطر رسم و رواج ناپسند و تهدیدهای امنیتی کار نمی کردند. پس از گذشت هفت ماه که جمیله کریمی شروع به کار خبرنگاری در غور کرد، بانوان دیگر نیز به خود جرئت کار در رسانه‌ی محلی را دادند «وقتی من شروع به کار رسانه‌ی کردم، بانوان دیگر نیز جزئت پیدا کردند. پیش از من در رسانه‌های غور، هیچ دختر خانم حاضر نمی‌شدند که حتی برنامه‌های اجتماعی را پیش ببرند.» او افتخار می‌کند که الگوی دختران غوری شده است و پای آنان را برای کار در رسانه باز کرده است: «برایم خیلی خوشایند بود، وقتی آنان مرا از نزدیک می‌دیدند، می‌گفتند ما از خودت الگو گرفتیم.»
نا امنی‌های اخیر نه تنها فضا را برای خبرنگاران بانو تنگ کرده، بلکه مردان خبرنگار نیز از این امر آسیب دیده است. دختران غوری بعد از کشته شدن خبرنگاران در کشور میدان کار در رسانه‌های محلی آن ولایت را رها و جمیله کریمی را بازهم تنها گذاشتند. ناامنی‌های اخیر بانو کریمی را وا داشته است که تمام کارهای خود را درخانه انجام دهد، او زمان که وضعیت امنیتی در غور خوب‌تر بود، از پگاه تا بیگاه مصروف کار خبرنگاری در بیرون از خانه بود، صبح ساعت هشت خانه‌ی خود را به قصد دفتر کارش ترک می‌کرد و ناوقت بعد از ظهر بر می‌گشت. ولی حالا او مجبور است تا بخاطر حفظ جان‌اش در خانه کار کند، تا جان‌اش را در ولایت ناامنی مانند غور بخاطر این شغل از دست ندهد.
این بانوی غوری بزرگترین آرزویش را صلح و آرامی در کشور می‌گوید تا بتواند با دل آرام و خاطر آسوده کار کند و بدون ترس و لرز خانه را به قصد کارش ترک کند. هدف‌اش در آینده تاسیس یک رادیو و یا تلویزون در غور است، تا بتواند از این طریق برای دخترخانم‌های دیگر نیز کمک کند تا بتوانند به رسانه‌ی کار کند که مسوول‌اش یک خانم است.« خیلی از بانوان ترس دارند از اینکه در یک رسانه‌ی کار کند که تمام کارمنداندش مردان هستند و یا خانواده‌های آنان اعتماد نمی‌کند که دختران خود را به چنین جای بفرستد.» خانم کریمی می‌گوید، دید مرد سالارانه در جامعۀ غور سبب شده تا بانوان نتوانند به کار خبرنگاری در غور بپردازند، حساسیت‌های اجتماعی نسبت به زنان که در محضر عام کار می¬کنند، از مشکلات است که بانو کریمی با آن دست به گریبان است. هرچند که رسم و رواج‌های ناپسند و واکنش‌های تند مردم گلوی او را می‌فشارد، ولی بازهم وی دوست دارد در غور باشد و در غور کار کند.
خانم کریمی یک سال پیش با یک جوان خبرنگار در غور عروسی کرد و شوهرش همیشه از او حمایت کرده و تشویق می‌کند. پیام وی به تمام دختر خانم‌های کشور این است که هیچ وقت خود را قربانی خواسته‌های خانواده واطرافیان شان نکنند، خودشان تصمیم بگیرد و برای آینده شان فکر کنند. در رقابت که از سوی اتحادیه‌ی مرکز خبرنگاران افغانستان برگزار شده بود، بانو کریمی در بین ده بهترین خبرنگار سال قرار گرفت، گزارش این بانوی خبرنگار که فعالیت بانوی پولندی را به تصویر کشیده بود که در یکی از ولسوالی‌های غور به نام لعل و سرجنگل مصروف آموزش زبان اینگلیسی به گونه‌ی افتخاری به کودکاکان غوری بود، به گفتۀ خانم کریمی این گزارشش در این مسابقه در ردۀ چهارم قرار گرفت. جمله کریمی در سال 1376 خورشیدی در ولایت غور به دنیا آمد، مکتب را نیز در همین ولایت به اتمام رساند و اکنون نیز مصروف کار در ولایت غور است.
