دور دوم مذاکرات صلح بین حکومت افغانستان و طالبان نزدیک به شش ماه پیش در دوحه‌ی قطر کلید خورد اما اکنون آتش جنگ در شمار زیادی از ولایت‌های کشور هرروز داغ‌تر و داغ‌تر می‌شود و میز مذاکرات صلح، همچنان سرد است.
محمد نعیم وردک، سخنگوی هیئت مذاکره‌کننده‌ی طالبان در دوحه، دلیل سردی مذاکرات صلح را حضور نداشتن هیئت دولت به گونه‌ی کامل، در دوحه می‌داند. او به رادیو نوروز می‌گوید که هییت گفتگو کننده حکومت در دوحه تکمیل نیست و شماری از آن‌‌ها در این روزها مصروف فعالیت‌های سیاسی خود در افغانستان می‌باشند
اما برخی از اعضای هیئت مذاکره‌کننده‌ی دولت، مدعی‌اند که هیئت طالبان در قطر تکمیل نیست. غلام فاروق مجروح، از اعضای هیئت مذاکره‌کننده‌ی دولت به رادیو نوروز می‌گوید: «در صورت که جانب مقابل همه اعضای خانواده‌های‌شان در قطر است و در همین‌جا زندگی می‌کنند، اما غیر از اعضای گروه تماس طالبان، ما دیگر اعضای این هیئت را در قطر ندیدیم».
همینطور آقای مجروح می‌افزاید که از 21 نفر اعضای هیئت حکومت تنها خالد نور، حفیظ منصور، باتور دوستم و کریم‌الله نقیبی غیر حاضر هستند و دیگر اعضا در دوحه حضور دارند.
آگاهان سیاسی به این نظر اند که طالبان دیگر میلی به مذاکرات ندارند و خود را پیروز میدان می‌دانند.
اسدالله ندیم کنشگر سیاسی می‌گوید: «چونکه طالبان در جنگ دست بالا دارند و روز به روز به طور پی‌هم، ولسوالی‌ها را سقوط می‌دهند دیگر تمایلی به مذاکرات صلح ندارند».
همینطور محمد صدر، کارشناس سیاسی، بر این باور است که طالبان به دلیل تفکر ایدئولوژیک خود باوری به مذاکرات صلح ندارند. به باور آقای صدر، ایدئولوژی طالبان، با صلح و مذاکره سازش نداشته، بلکه این گروه، گروهی جنگ‌جو است. آقای صدر با اشاره به زمینه‌های جامعه‌شناختی خشونت در میان گروه طالبان، چنین استدلال می‌کند که این گروه، با توجه به پیش‌زمینه‌های اجتماعی نیروهای خود و همینطور با ایدئولوژی‌ای که دارند، نمی‌توانند با صلح و سازش کنار بیایند.
با گذشت نزدیک به یک و نیم سال از آغاز مذاکرات میان افغانی، نه تنها که خشونت در افغانستان کاهش یافته است، بلکه آمار خشونت‌ها روز به روز افزایش می‌یابد. گویا روند صلح افغانستان، به یک گره تبدیل شده است؛ گره‌ای که معلوم نیست کورگره‌است، یا گره‌نما!
