Tag: گفتگوهای صلح

جوبایدن رییس‌جمهور ایالات متحده در توجیه خروج بدون قید و شرط نیروهای نظامی ایالات متحده و ناتو از افغانستان گفت که آنان برای انتقام‌گیری از القاعده به این جا آمده بودند و حال که اسامه بن لادن زنده نیست و سازمان او تضعیف شده است، دیگر دلیلی برای حفظ نیروهای امریکایی در افغانستان وجود ندارد.

طالبان از شرکت در نشست استانبول امتناع کردند. آنان گفتند که در حال حاضر برای شرکت در این نشست آماده‌گی ندارند و زمان بیشتری می‌خواهند تا آماده شوند. به نظر نمی‌رسد که امتناع طالبان از شرکت در نشست استانبول و تعویق این نشست، صرف علت فنی داشته باشد.

وزارت خارجۀ پاکستان اعلام کرده است که خروج زودهنگام نیروهای خارجی از افغانستان به مخالفان تامین صلح در این کشور فرصت می‌دهد تا دست به خراب‌کاری بزنند. پیش از این وزیر خارجۀ پاکستان گفته بود که ایالات متحده باید به موافقت‌نامۀ دوحه پابند بماند.

چنین می‌نماید که روی تاریخ برگزاری نشست استانبول که ۱۶ اپریل گفته شده است همه جهت‌ها توافق دارند.

استقرار صلح در شرایط منازعات مسلحانه امروزی نیاز به تعهد طولانی مدت برای ایجاد زیر ساخت‌هایی در تمام سطوح جامعه دارد. زیرا ساختارهایی که با استفاده از منابع موجود بتوان براساس آن‌ها جامعه را از درون به سمت آشتی سوق داده و در عین حال سهم‌گیری نیروهای بیرونی را افزایش دهند. به طور خلاصه خانۀ صلح بر بنیادهای چندگانۀ بازیگران و اقداماتی بنا شدنی است که هدف از آن استقرار و حفظ صلح باشد.

طرح محمد اشرف‌غنی برای حل سیاسی جنگ نشان می‌دهد که او قصد ندارد قدرت را به یک حکومت انتقالی که در راس آن یک رییس غیر منتخب باشد، بسپارد. او در سخنرانی‌اش در ارگ ریاست جمهوری که در آن طرحش را توضیح می‌داد گفت که زمان آن سپری شده است که قدرت‌های خارجی متن سخنرانی‌های رهبران افغانستان را بنویسند و هر چیزی را تحمیل کنند.

ین نخستین باری نیست که قرار است درکشوری دیگر، «معضل» افغانستان راه حل پیدا کند. در حدود نیم قرن اخیر، این آدرس خارجی، قاره به قاره عوض شده است.

حکومت بایدن در حالی نخستین قدم دیپلوماتیک خود را برای تسریع فرایند صلح افغانستان برمی‌دارد که به بازنگری سیاست خود در مورد افغانستان ادامه می‌دهد. این موضوع در نامۀ فاش‌شدۀ آنتونی بلینکن، وزیر امورخارجه امریکا به رییس‌جمهور اشرف‌غنی که نشان‌دهندۀ این نقشه از پیش تعیین‌شده است، بازتابیده است.

روسیه حضور غرب در جوار مرزهای حیات خلوت خود را تهدیدی بر منافع و امنیت ملی خویش می‌پندارد و در تلاش فراهم‌آوری زمینه خروج امریکا و ناتو از افغانستان است. پس از این که چین به عنوان یکی از سه قدرت بزرگ ذی‌دخل در مسئله افغانستان، نشست‌های چهار جانبه‌ای را با حضور امریکا، افغانستان، چین و پاکستان برگزار کرد، روس‌ها تلاش کردند در مسئله افغانستان از مرحله انفعال و رصد امور خارج شوند و ابتکار عمل را به دست گیرند.

زلمی خلیل‌زاد نمایندۀ ویژۀ وزارت خارجۀ امریکا برای پایان جنگ افغانستان بار دیگر به کابل آمده است تا با ارگ و رهبران سیاسی حاضر در شورای عالی مصالحه بحث و گفتگو کند. پیش از این سفیر خلیل‌زاد در دوحه بود و با رهبران طالبان رای‌زنی می‌کرد.

افغانستان تا حال سه نوع جمهوری را تجربه کرده است. شانزده سال پیش، با تحلیف رییس جمهوری منتخب در ۱۷ قوس ۱۳۸۳ نظام جمهوری اسلامی که در قانون اساسی مصوب ۱۳۸۲ پیش‌بینی شده بود روی کار آمد. پیش از آن، عمر جمهوری شاهانۀ داوود چهار سال نه ماه و ده روز بود. این جمهوری با کودتا آغاز شد و با کودتا پایان یافت.

نامۀ وزیر خارجۀ ایالات متحده به رییس‌جمهور محمد اشرف‌غنی که متن آن در رسانه‌های اجتماعی و خبرگزاری‌های با اعتبار داخلی و خارجی منتشر شده است، نشان می‌دهد که واشنگتن به ارگ فشار جدی اعمال کرده است تا از موضع‌اش دست بردارد و با طرح وزارت خارجۀ امریکا/ زلمی خلیل‌زاد همکاری کند.