نگرانی از جنگ‌ آب و افزایش مهاجرت: مرور روزنامه‌های ایران

امروز سه شنبه، 17 سرطان، روزنامه‌های چاپ ایران با عناوین مختلف در باره افغانستان مطلب نوشته است. روزنامه آرمان ملی با عنوان «نشانه های اولیه مصائب جنگ داخلی افغانستان»  روزنامه جمهوری اسلامی «آیا طالبان با ایران جنگ آب راه می‌اندازد؟» و روزنامه کیهان  با عنوان «خروج نظامیان آمریکا و ائتلاف جهانی از افغانستان و تقویت موقعیت جمهوری اسلامی».

سرمقاله نویس روزنامه آرمان ملی نگاشته است که با آغاز جنگ داخلی در افغانستان، مهاجرت افغان ها به ایران به طور رسمی و عمدتا غیرقانونی افزایش چشمگیری داشته و این روزها بیش از هر زمان دیگری مردم افغانستان را در کلان شهرهایی نظیر تهران با لباس محلی می بینیم. ایران در چهار دهه گذشته همواره درهایش به روی مهاجران افغان باز بوده و بیشترین تعداد مهاجرت در سال 2001 و همزمان با حمله نظامی آمریکا به این کشور از مبادی رسمی و غیر رسمی ثبت شده است.

سرمقاله نویس ادامه داده است که در کنار دیگر مشلات، شیوع کرونا در افغانستان و ایران خاطرنشان می‌کند: »با در نظر گرفتن وضعیت اوج کرونا در افغانستان و ورود ویروس های جهش یافته در این کشور، وضعیت نگران کننده‌ای را در داخل این کشور ایجاد کرد و این جابه جایی بی رویه و غیر قابل کنترل جمعیت به سمت مرزهای شرقی ما می‌تواند سلامت عمومی این مناطق را تهدید کند.

سرمقاله نویس روزنامه جمهوری اسلامی نوشته، در حالی که خشکسالی  بی‌سابقه‌ای بر ایران سایه انداخته و ضعیت تعدادی زیادی از  ولایت‌های ایران را نگران کرده است، طالبان بر حدود 80 درصد مساحت کشور افغانستان مسلط شده و همین موضوع نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرده است.

به گفته سرمقاله نویس این روزنامه، تسلط طالبان بر عمده مناطق افغانستان نگرانی را بر بحران آب در مرزهای شرقی ایران بیشتر از پیش کرده است. این موضوع در حالی رخ می‌دهد که پیش از این هم رییس جمهور افغانستان از معامله آب با نفت صحبت کرده بود.

سرمقاله نویس روزنامه کیهان چاپ لندن نوشته است که با خروج نیروهای آمریکا و ائتلاف جهانی، سرنوشت افغانستان به روسیه، چین، پاکستان و جمهوری اسلامی سپرده می‌شود.

سرمقاله نویس در آخر نوشته است که سیاست جمهوری اسلامی در قبال افغانستان نیز دوگانه است. از سویی در راستای سیاست‌های ضدآمریکایی و ضدغربی خود در این سال‌ها از هیچ تلاشی برای ایجاد هرج و مرج در افغانستان کوتاهی نکرده و بر مبنای سیاست «دشمن دشمن من، دوست من است» طالبان را زیر چتر حمایت خود قرار داده، و از سوی دیگر می‌داند که طالبان اگر دوباره به قدرت بازگردند می‌توانند به دشمنان خطرناکی تبدیل شوند.