گروهی از شخصیت‌های سیاسی و فعالان جامعه مدنی از سرتاسر جهان در نامه‌ای سرگشاده از ناتو و کشورهای اروپایی خواسته‌اند که مردم افغانستان را در دستیابی به آرمان‌های دموکراتیک‌شان تنها نگذارند. امضاءکنندگان این نامه تاکید کرده‌اند که کشورهای اتحادیه اروپا و ناتو باید تعهدشان را به حقوق بشر و دموکراسی در افغانستان نشان دهند. از جمله حمایت از زنان و اقلیت‌ها، و همچنین نیروهای امنیتی ملی افغانستان که برای نجات مردم افغانستان می‌جنگند.
این نامه که از سوی «شبکه زنان افغان»، نهاد «صدای ما – آینده ما» و گروهی از «زنان افغان و دوستان افغانستان» تهیه و در وبسایت شورای آتلانتیک منتشر شده، می‌گوید: «امروز صرف نظر از این‌که ما کجای دنیا زندگی کنیم، احساس غم و ناامنی و تنهایی را درک می‌کنیم. همه‌گیری کرونا نشان داد که همه ما به هم وصلیم و بعضی مشکلات را فقط با همکاری و اتحاد همگان می‌توان حل کرد.»
این نامه همچنین اشاره می‌کند که پرزیدنت جو بایدن طی سفر اخیرش به اروپا، با تاکید مجدد بر تعهد آمریکا در قبال ناتو، همچنین بر اهمیت اتحاد در دو سوی آتلانتیک و توانایی دموکراسی‌ها برای مقابله با چالش‌ها و تهدیدات تازه تاکید کرد.
امضاءکنندگان این نامه تاکید کرده‌اند که حمایت فوری از متحدان افغانستان که در چندین جبهه درگیر جنگ با دشمنان حقوق بشر و اصول دموکراتیک هستند، باید اولویت اصلی باشد.
این نامه می‌گوید: «کشورهای اروپایی و ناتو موظف به حمایت از شرکای افغان ما هستند.»
در این نامه طالبان گروهی توصیف شده که «از خشونت برای سرکوب مردم افغانستان استفاده می‌کنند، دختران دانش‌آموز، زنان برجسته، ژورنالیست‌ها، قضات، پزشکان، کارمندان سازمان‌های خیریه، کارمندان دولت، اقلیت‌ها و حتی عالمان دینی را به قتل می‌رسانند.»
امضاءکنندگان این نامه گفته‌اند: «کشتار مردم و نابودی نهادهایی که ارزش‌های مشترک با ما دارند، فقط تهدیدی علیه مردم افغانستان نیست، بلکه تهدیدی علیه ارزش‌های ما و همین‌طور امنیت جهانی است.»
آن‌ها تاکید کرده‌اند که مردم افغانستان شایسته صلح، عدالت آزادی و کرامت هستند و اتحادیه اروپا و ناتو در این برهه زمانی دشوار نباید مردم افغانستان و جمهوری دموکراتیک‌شان را تنها بگذارد.
آن‌ها در پایان شش درخواست از اتحادیه اروپا و ناتو مطرح کرده‌اند:
- حمایت مالی از نیروهای امنیتی ملی افغانستان ادامه یابد تا این نیروها بتوانند از کشورشان در برابر تروریست‌ها مقابله کنند و یک طرح فوری مشترک بین جامعه بین‌المللی و نیروهای امنیتی افغانستان برای تداوم حمایت از این نیروها تنظیم شود.
- حمایت از نهادهای کلیدی که خدمات اساسی ارائه می‌دهند ادامه یابد.
- بر حمایت از جامعه مدنی و حقوق بشر مجدد تاکید شود.
- ادامه حمایت بشردوستانه از طریق سازمان‌های بین‌المللی، مشروط به رعایت حقوق بشر باشد.
- رویکردی ترانس‌اتلانتیک در جهت چارچوبی منطقه‌ای در بالاترین سطح رهبری اتخاذ شود.
- از نقش سازمان ملل در گفتگوهای صلح بین‌الافغانی حمایت شود تا مذاکرات صلح شکست نخورد و منتج به نتایج پایدار، عادلانه و همه‌شمول برای مردم افغانستان شود.
امضاء کنندگان این نامه گفته‌اند که خروج نیروهای آمریکا و ناتو برهه‌ای تعیین‌کننده برای افغانستان است، اما درعین‌حال آزمونی‌ست که نشان می‌دهد دموکراسی‌های ما با کمک هم چه دستاوردهایی می‌توانند داشته باشند. بیایید به وظایف‌مان عمل کنیم و مانع هرج و مرج و خشونت بیشتر شویم و کمکی نیرومند برای صلح در افغانستان و نهایتا جامعه جهانی خودمان باشیم. ما باید به قولی که به مردم افغانستان دادیم عمل کنیم و شانه به شانه کنار آن‌ها بایستیم.
امضاءکنندگان این نامه شامل، سوزانا مالکورا، نخست‌وزیر سابق آرژانتین و رئیس دفتر دبیر کل سازمان ملل، ویلیام (بیل) کرازبی، سفیر سابق کانادا در افغانستان ، اوفه المان-جنسن، ویر امور خارجه سابق دانمارک، گیسو جهانگیری، نایب رئیس فدراسیون جهانی جامعه‌های حقوق بشر، مدیر اجرایی اوپن آسیا | بنیاد آرمان‌شهر، فدریکا موگرینی، وزیر خارجه سابق ایتالیا و نایب رئیس کمیسیون اروپا، برت کوندرس، وزیر خارجه سابق هلند، الکساندر کواسنیوسکی، رئیس‌جمهور سابق پولند،جنرال سر جیمز جفری کورفیلد باکنال، عضو بازنشسته ارتش انگلیس و فرمانده سابق نیروهای واکنش سریع ائتلاف، ویلیام پاتی، سفیر سابق انگلیس در افغانستان ، رایان کروکر، سفیر سابق آمریکا در افغانستان، انجمن زنان افغان آمریکایی و ائتلاف زنان برای رهبری امنیت هستند.
